Τετάρτη 6 Ιανουαρίου 2010

η τΆξη

060110
στη βάλια που 'ρθε στη ζωή μας απότομα τον τελευταίο καιρό και ελπίζω να μείνει.

είναι φορές που νιώθω το πρόσωπο βαρύ....λες και περάσαν τα χρόνια.
είναι φορές που λέω πως δε γαμιούνται όλα.....
είναι φορές που δεν τηρώ τίποτα.
και παραμένω στην ίδια μετριότητα.
μέτριος μηχανικός.
μέτριος ζωγράφος.
μέτριος εκπαιδευτικός
μέτριος άνθρωπος.
κι αν χάθηκα τόσο καιρό,
είναι γιατί προσπάθησα να βάλω την ζωή μου σε μια τάξη.
κυριολεκτικά και μεταφορικά.
προσπάθησα να τιθασέυσω ένα τέρας.
ένα τέρας σε μέγεθος και σε ένταση.
τουλάχιστον αρχίζω να βρίσκω αυτό που θέλω να πιστεύω
αρκεί και εκείνο να μην με διαψεύδει
και η σειρά αρχίζει να μπαίνει.
φτάνει να μην αλλάξει κάτι.
και κάπως σβηστεί.
ένα είναι το σίγουρο.
πως δεν φοβάμαι τίποτα πια.
δεν φοβάμαι
να κατέβω σε απεργία μην με απολύσουν,
σε πορεία για τον Δεκέμβρη του οχτώ,
και ναι οι νέοι ξύπνησαν.
κοιμισμένη γενιά του 80,
να φάω ξύλο από τον Αλβανό της διπλανής πολυκατοικίας επειδή δεν παρκάρει το car του κάτω από την τετραώροφη μαζονέτα του(που ο πατέρας μου δουλεύοντας μια ζωή δεν κατάφερε να την φτιάξει)που έλεγε και μια θειά μου και το βάζει κολλητά στο πάρκινγκ μου που είναι 2μιση πάρκινγκ για 3car και του διπλανού το κάρο βγαίνει 3cm(όσο το πουλί του δηλαδή)στο φαρδύ πεζοδρόμιο και σένα αδιέξοδο που κανείς δεν περνά. και έρχεται και σε κάνει ρόμπα μπροστά σε φίλους μου ενώ ο Αλβανός απειλεί την ζωή σου όταν του λες να το πάρει λίγο πιο πέρα ή να το βάλει στο τεράστιο πάρκινγκ του για να μην έχουμε κανένα ατύχημα καμιά μέρα. και συνεχίζει να το βάζει προκαλώντας. και ύστερα γίνεσαι και ρατσιστής.....
να αρχίσω να λέω στους φίλους μου,συγγενείς και κουμπάρους μου να πάψουν να με γράφουν στα αρχίδια τους και να αρχίζουν να κανονίζουν πως θα περάσουν τις γιορτές μαζί μου.
να βάλω τον αδερφό μου σε μια τάξη μιας και έγινε σκυλάκι λουλού της νύφης μου και το ξεπούλημα του για λίγα χρήματα και έναν γάμο.
την προηγούμενη κυβέρνηση που μας έβαλε να πάρουμε car με χαμηλά λεφτά και η σημερινή θα μας σκίσει το γκρόβερ αφού δε θα το μετράνε στο αφορολόγητο.
μαζεύω αποδείξεις σαν μανιακός.
φίλοι που βάζουν την ομάδα τους πάνω απ όλες τους τις προτεραιότητες για να καλύψουν τα προβλήματά τους χωρίς να καθίσουν και να εμπιστευθούν και να το μοιραστούν με τους γύρω τους..
δουλειές 3 πτυχίων,μεταπτυχιακών και διδακτορικών,αγγλικών,υπολογιστών,κλπ. και ναι. είμαι εισακτέος σε νέα σχολή.2ο πτυχίο. ίσως πίασω την καλή κάποια στιγμή.
ζήτω.
δήθεν θρήνος συναδέλφων που χάσανε τον διευθυντή τους εν ώρα εργασίας κόβοντας την χώρα στα 2 για πολύ καιρό στο μέλλον. ναι εγώ τον έζησα καιρό πριν.....και η στεναχώρια μου δεν ήταν επιδεκτική ώστε να φαίνομαι θλιμμένος για να έχω την επιείκεια κάποιων.
23χρονοι αστυνομικοί που δέρνουν χιλιανούς, μαύρους, μετανάστες , δικούς μου και δικού σας ανθρώπους, απειλούν με μαχαίρια πολίτες για ένα πάρκινγκ, κάνουν ηλιοθεραπεία εν ώρα υπηρεσίας. Μιχάλη υπάρχουν φώτο....
αυτά.
και άλλα πολλά.
στα νέα του ''μικρού'' πρίγκιπα.
τις μέρες που μας πέρασαν......
καλή χρονιά......

1 σχόλιο:

Hfaistiwnas είπε...

Καλημέρα!
Αν αρχίζει να μπάινει η σειρά, είσαι στο σωστό δρόμο, οπότε μην ανησυχείς, ό,τι και να σε χαλάει μπορεί να είναι ένα βήμα προς την αποφυγη της μετριότητας και το άγγιγμα της τελειότητας. Όταν δεν φοβάσαι προχωράς.
Νέα, λίγο καταπιεστικά, απρόσμενα, λυπηρά και όχι με τόση καλοσύνη, δεν χαίρομαι που τα ακούω, ίσα ίσα. Σκέψου και τα καλά. Μπορεί να σου είναι όλα μαζεμένα στο κεφάλι, έτσι συμβαίνει συνήθως, σε διαβάζω ικανό για καλύτερα πράγματα, προσπάθησε λοιπόν..
Καλημέρα ξανά..
Να προσέχεις..
Kαλή χρονιά..