τΟ θαΎμα της ‘‘άρΗς’’ σάΛιβαν

(μια παραλλαγή από το γνωστό θεατρικό:
τΟ θαΎμα της άΝΝυς σάΛιβαν)

τελικά τι είναι θαύμα?
γίνονται θαύματα σήμερα?
και αν ναι από ποιους?

μην είν΄ οι παπάδες στα ιερά,
μην ειν΄ οι εικόνες στα ξωκλήσια,
μην ειν΄ η θρησκεία ζωντανή
ή
μην ειν΄η πίστη του ανθρώπου στον εαυτό του δυνατή?

χθες που λέτε στο χωριό μας, πέρασε...

ένα πανηγύρι.

ναι ναι.

ένα πανηγύρι.

από αυτά που σε πάνε με όμορφα λόγια, φανταστικές εικόνες και φθηνά υλικά σε τόπους μαγικούς προκειμένου οι καλλιτέχνες να κονομήσουν από τον κόσμο της επαρχίας.
και δυστυχώς ενώ ο κόσμος διψά για όλα αυτά...
σπάνια οι καλλιτέχνες να τιμούν το μεροκάματο τους.
ευτυχώς οι χθεσινοί τ΄άξιζαν και τα παράξιζαν.

παίρνω αγκαζέ δίμετρη γυναίκα,
εν ονόματι ΄΄ν΄΄ και πάω.
βλέπετε η ΄΄ν΄΄ χωρίς την αγκαλιά κάποιου δεν πάει πουθενά.
σπάνια να βρεις μπροστά στο θέατρο θέση για το αυτοκίνητο. τελικά εψές την βρήκα.
η πρώτη σειρά δεν συγκινήθηκε να σηκωθεί να κάτσουμε.
δυστυχώς ούτε η μαμά του εθνικού μας λάκη δεν ήταν εκεί να μας προσφέρει θέση όπως την άλλη φορά.
χωνόμαστε στο πλάι, 4η-5η σειρά με κίνδυνο της ζωής μας από την κυκλοφορία άγριων γιαγιάδων που δεν προσέχουν που πατάνε.
προσπαθώντας να απολαύσεις την παράσταση ο χάρης και ο πάνος κατσιμίχας παίζουν παράλληλα με την παράσταση στο διπλανό ταβερνείο.
το σουβλάκι τιγκά στο τζατζίκι μασουλιέται αβέρτα από την κυρία με το μαλλί κομμωτηρίου.

κόσμος πάει...
κόσμος γυρνάει....
την φούσκα του μην σκάσει,
και ο σωτήρης της μιμής την κόμη του κτενίζει.

κι ήρθε η ώρα της επιστροφής
κι ο κόσμος πάει να φύγει
τους καλλιτέχνες να ειδούν
και μας να μας ποδοπατήσουν(δυστυχώς στην κυρία Μαυρογιώργη ήμουν άδικος που της φώναξα να πάει στην άκρη. όντως δεν μας είχε δει στην μάχη του αυτόγραφου).

τΟ θαΎμα της άΝΝυς σάΛιβαν

δεν θα πω τίποτα για την παράσταση. αν τύχει και περάσει και από το δικό σας χωριό να πάτε να την δείτε. αλλιώς τον χειμώνα στην αθήνα.
ο φίλος γιάννης(διαμαντόπουλος - σκηνοθέτης - παλιός γνωστός του δηπεθε) έκανε καλή δουλειά(έτσι ΄΄ν΄΄?).
η μικρή δουμένη ήταν απίστευτη και από ηθοποιούς χρόνων.

το μήνυμα της παράστασης είναι ότι το θαύμα της ψυχικής και σωματικής μας υγείας μάλλον πρέπει να κρύβεται μέσα μας τελικά φτάνει να το ψάξουμε και να το βρούμε.

το μήνυμα του πολιτισμού και της παιδείας από που θα το λάβουμε τελικά?
φτάνει η οικογένεια μόνο και η κοινωνία?
οι εκδηλώσεις πολιτισμού?
μήπως το σχολειό παίζει τον σημαντικότερο ρόλο?μήπως η παιδεία καθορίζεται μέσα στις τάξεις?οι δάσκαλοι και οι καθηγητές θα πρέπει να πάψουν να είναι δημόσιοι υπάλληλοι αλλά λειτουργοί(το ίδιο και οι παπάδες)?

θα μάθουμε πότε να σεβόμαστε τους ΑΝΘΡΏΠΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΧΏΡΟΥΣ ΓΎΡΩ ΜΑΣ?

-Πόπη?ε Πόπη?
-ποιός είνι?
-εγώ καλέ, η λίτσα. πατάω μια ώρα του θυροτηλέφωνο και δεν ανοίγεις
-ρε με κόψαν το ρεύμα και δεν άκουγα.
-καλά. άντε άνοιξε τώρα

βλέπετε την σκέψη μου διέκοψε η επιστροφή της γειτόνισσας επαρχιώτισσας φοιτήτριας.

τΟ θαΎμα της ‘‘άρΗς’’ σάΛιβαν
καλό φθινόπωρο και καλή χρονιά στους μαθητές και φοιτητές.

υγ. όπου ΄΄άρης΄΄ ο υπουργός πεδιάς (κατά τζιπάκο).....και όλοι οι άλλοι που πέρασαν κατά καιρους.